Funkcja czujnika Nox
Czujniki NOx stosowane w przemyśle motoryzacyjnym są głównie typu amperometrycznego i posiadają od dwóch do trzech ogniw elektrochemicznych w oddzielnych komorach.
Pierwsza cela usuwa O2 z próbki, aby zapobiec zakłóceniom pomiaru NOx w drugiej celi.
Czujniki te są dostępne na rynku od wielu dostawców i służą do sterowania układami oczyszczania spalin z adsorberem NOx i SCR. Dodatkowo opracowano czujniki NH3 do stosowania w systemach SCR.
Rozwój tych czujników rozpoczął się w latach 90. XX wieku, a wersje komercyjne zostały po raz pierwszy wprowadzone na początku 2000 r. do użytku w samochodach osobowych i pojazdach z silnikiem Diesla na benzynę ubogą z adsorberami NOx i układem oczyszczania spalin mocznikiem-SCR w lekkich i ciężkich silnikach Diesla.
Czujnik NOx mierzy ilość tlenków azotu (NOx) obecnych w spalinach silnika spalinowego. Czujniki te wykorzystują ogniwo elektrochemiczne do wykrywania stężenia NOx w strumieniu spalin i przekazują informacje zwrotne w czasie rzeczywistym do układu sterowania silnikiem, który może następnie dostosować mieszankę paliwowo-powietrzną lub działanie układu oczyszczania spalin NOx w celu ograniczenia emisji. Funkcja czujnika ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia, że silnik spełnia normy emisji i wydajnie pracuje.