Dlaczego potrzebny jest czujnik Nox

Termin Nox reprezentuje kilka form tlenków azotu, takich jak NO (tlenek azotu), NO2 (dwutlenek azotu) i N2O (podtlenek azotu, znany również jako gaz rozweselający).

W silniku benzynowym NO jest najbardziej powszechną formą NOx przy około 93%, podczas gdy NO2 wynosi około 5%, a reszta to N2O. Istnieją inne formy NOx, takie jak N2O4 (dimer NO2), który występuje tylko w niższych temperaturach, oraz na przykład N2O5.

Jednak ze względu na znacznie wyższe temperatury spalania spowodowane wysokim stopniem sprężania w cylindrach i turbodoładowaniem lub doładowaniem, silniki wysokoprężne wytwarzają znacznie wyższe emisje NOx niż silniki benzynowe o zapłonie iskrowym.

Niedawna dostępność selektywnej redukcji katalitycznej (SCR) pozwala odpowiednio wyposażonemu silnikowi wysokoprężnemu emitować podobne wartości NOx w rurze wydechowej w porównaniu z typowym silnikiem benzynowym z katalizatorem trójdrożnym.

Ponadto katalizator utleniania oleju napędowego znacznie zwiększa udział NO2 w „Nox”, utleniając ponad 50% NO przy użyciu nadmiaru tlenu w gazach spalinowych silnika wysokoprężnego.
Motywacją do opracowania czujnika Nox są czynniki środowiskowe. Gazy NOx mogą powodować różne problemy, takie jak smog i kwaśne deszcze.

Wiele rządów na całym świecie uchwaliło przepisy ograniczające emisje (wraz z innymi gazami spalinowymi, takimi jak Sox (tlenki siarki), CO (tlenek węgla) i CO2 (dwutlenek węgla) oraz węglowodory).

Firmy zdały sobie sprawę, że jednym ze sposobów minimalizacji emisji NOx jest najpierw ich wykrycie, a następnie zastosowanie pewnego rodzaju pętli sprzężenia zwrotnego w procesie spalania, minimalizując produkcję NOx, na przykład poprzez optymalizację spalania lub regenerację pułapek NOx.